Juryrapport Oeuvreprijs:
THE OPPOSITES
De Edison Pop Oeuvreprijs gaat dit jaar naar: The Opposites.
Afgelopen jaar zou de grote comeback én tegelijk ook het definitieve einde van The Opposites betekenen. Althans, dat was het plan. The Opposites gaven, na enkele jaren afwezigheid, een klein comeback-verrassingsoptreden in 2019, gevolgd door twee grote optredens op Appelsap in Amsterdam en Pukkelpop in België. Vervolgens werden ze aangekondigd als de hoofdact van Lowlands 2020 waarmee TheOpposites - naast De Staat - de enige Nederlandse act zou zijn die deze eer ooit ten deel was gevallen. Het liep anders. Er kwamen geen festivals in 2020. Geen comeback, geen einde.
Maar de Opposites gaan door. Vol er op, alle remmen los. Hèt moment om deze zelfbenoemde ‘sukkels voor de liefde en koningen in de discotheek’ de erkenning te geven die hen toekomt: de Edison Pop Oeuvreprijs.
Willem 'Willy' de Bruin en Twan 'Big2' van Steenhoven maken vanaf hun middelbare schooltijd samen muziek. In 2004 zagen The Opposites het licht. De muzikale wegen van deze twee pioniers waren de afgelopen zeventienjaar vol spannende bochten en afslagen, maar het vizier bleef altijd op scherp. Hedonistisch met een scherpe bite, pure vreugde met soms een donkere ondertoon, vaak recht in het gezicht, tekstueel geregeld opzettelijk 'dom en lomp' en op andere momenten juist persoonlijk, gevoelig en introspectief.
Legendarisch geworden door hun vele grote hits en dikke clubtracks. The Opposites speelden jarenlang de grootste festivals van Nederland en daarbuiten 'kapot'. Ze brachten de moshpit naar een nieuw niveau; zodanig dat deze nu standaard is bij grote energy-acts. Ze slaagden er in om vanuit een alternatieve, compromisloze positie een groot publiek te bereiken – en een eigen plek te vinden in de Nederlandse muziek. Een plek waarin iedereen welkom was én is, van Yellow Claw tot Candy Dulfer, van Mr Probz tot De Jeugd van Tegenwoordig en van Trijntje Oosterhuis tot Sef. The Opposites zijn niet te vangen in een specifieke stijl. Pop, New Wave beats, Hardcore, Ballads, Hiphop, alle ingrediënten zitten er in. The Opposites creëerden daarmee in feite hun eigen genre. Deze ‘selfmade men’ schrijven en produceren zelf hun songs.
The Opposites - tegenpolen van elkaar in vele opzichten - haalden muzikaal gezien het beste bij elkaar naar boven. Hits als'Slapeloze Nachten', 'Thunder', 'Sukkel voor de Liefde', 'Licht Uit', 'Dom, Lomp & Famous', 'Hey DJ' en 'Me Nikes' kunnen worden bijgezet in de canon van de Nederlandse popmuziek. Hun albumsSlapeloze Nachten en Succes/Ik ben Twan inspireerden een nieuwe generatie artiesten.
Gaandeweg gingen ze soms hun eigen weg. Zo kwam Big2 in 2018 met het album Van Staal en bracht Willem in datzelfde jaar het persoonlijke en beklemmende album Man in Nood uit; een album waarmee hij vriend en vijand wist te verrassen.
Het leverde een tot nu toe uniek, eigenzinnig oeuvre op waarin ze zichzelf steeds uitdaagden door open te staan voor nieuwe stijlen, invloeden, ideeën en nooit voor de makkelijkeweg te gaan.
Kortom, een bijzondere act die al ruim zeventien jaar successen viert en - niet altijd gebruikelijk - hits naliet die tijdloos bleken.
De jury stelt vast dat The Opposites in meer dan zeventien jaar een ijzersterk en opvallend oeuvre opbouwden dat binnen de Nederlandse popgeschiedenis op bijzondere hoogte staat. Daarom kent zij de Oeuvreprijs toe aan “de grote gangmakers van hun zelf gecreëerde genre” Twan 'Big2' van Steenhoven en Willem 'Willy' de Bruin: The Opposites.
Juryrapport categorie Pop:
DAVINA MICHELLE – MY OWN WORLD
In 2020 willigdeDavinaMichelle haar belofte als aanstormend poptalent in. Na haar winst van eenEdisonvoor beste ‘Nieuwkomer’ in 2019, verzilvertzij dit jaar haar nominatie in de categorie ‘Pop’. Een prestatie met getalenteerde collega’s Snelle enTabithaonder de genomineerden.
Davina’s succes bij ‘De Beste Zangers’ en haar liedjes met Marco Borsato en Armin van Buuren wekten hooggespannen verwachtingen. Haar debuutalbum my own world lossen deze verwachtingen ruimschoots in. Catchy en kundig geproduceerde popsongs afgewisseld met powerballads van internationale allure laten horen datDavina'smogelijkheden zich niet hoeven te beperken tot Nederland. Davina beschikt over een uitmuntende zangtechniek en zorgt dat elk nummer op een andere manier bij de luisteraar binnenkomt. Op een uiterst geraffineerde manier vertaalt ze op dit album een scala aan emoties, terwijl de boodschap altijd krachtig enempoweringblijft. Na de immense successen die ze behaalde met haar covers van nummers bewijst ze dat ze ook met eigen materiaal tot de top van Nederland hoort.
Daarnaast stak Davina met haar akoestische concertreeks vanuit een leeg Ahoy, heel Nederland een hart onder de riem in deze moeilijke tijd. En ontroerde zij menigeen met prachtige vertolkingen van haar successongs. Een artiest die ondanks een wereldwijde pandemie zo voor haar publiek blijft vechten, verdient met recht de Edison ‘Pop’.
Juryrapport categorie Rock:
DI-RECT – WILD HEARTS
Veel artiesten zijn genre-overstijgend, maar deze band maakt het wel heel bont. Als een goede wijn is hun muziek na ruim twintig jaar rijping nog steeds fris en fruitig en was het bouquet het afgelopen jaar gelaagder dan ooit. Tertiaire aroma’s van rock, pop, disco, soul en funk stijgen op zodra je de kurk uit hun nieuwste album trekt.
Soms klinken ze groots en meeslepend vol gitaren, synthesizers en koperblazers; het volgende moment klein, gevoelig en recht uit het hart. Deze band wordt steeds maar beter. Je vraagt je af of het plafond ooit wordt bereikt.
Het jaar 2020 voelde als een slechte film, maar deze band maakte de steengoede soundtrack. Hun album Wild Hearts doet meer dan ooit verlangen naar een liveoptreden van deze briljante band. De Edison in de categorie ‘Rock’ gaat dit jaar naar DI-RECT!
Juryrapport categorie Hiphop:
KEVIN – ANIMAL STORIES
Kevin begon op een pleintje in Rotterdam. Rappen voor zijn vrienden. Nu, jaren later, scoort zijn muziek met kenmerkende 'slow flow animal'-sound op succesvolle albums zoals Lente, Vrij en Animal Stories.
Kevin is één van de topspelers van de Nederlandse rapscene. Op zijn nieuwe album Animal Stories is hij een muzikale kameleon, schakelend tussen een keihard rapcouplet, verrassende melodieuze bruggetjes en een aanstekelijk zangrefrein. Nummers als‘Als Ik Je Niet Zie’,‘Breekbaar’en‘Bad People’ laten je niet meer los.
Het album Animal Stories is beestachtig goed. Met vele muzikale juwelen die in het gehoor blijven schitteren. Kevin windt er geen doekjes om, spreekt zijn gedachtes uit in teksten en neemt je direct mee in zijn wereld met liedjes als ‘Beautiful Life’,’Heimwee’ en ’Gordelweg’. Kevin maakt de emoties aan alle kanten voelbaar door zijn stemgebruik in toon, maar vooral door het slim inzetten van die (trage) slow flow. Kevin is een artiest die zeker nog veel in petto heeft. De jury kijkt dan ook uit naar wat deze Rotterdamse slow flow animal in de toekomst uitbrengt.
Juryrapport categorie Dance:
LUCAS & STEVE – LETTERS TO REMEMBER
Dance werd na ruim twee decennia uitdijen bijna net zo breed als de popmuziek. Door de vele subgenres is een jaar dance-releases bijna niet meer samen te vatten in één categorie. En dat is het grootste compliment dat je de Nederlandse dj’s en producers kunt geven.
In een jaar waarin we vooral dansten in de huiskamer denderde de Nederlandse dance-trein onverminderd voort en bewees keer op keer dat dit genre minstens zo divers en spannend is als de poppy evenknie.
De winnaars van de Edison in de categorie ‘Dance’ 2020 zijn de koningen van de dancepop en de reden dat je de vraag kunt stellen: is dance niet stiekem de nieuwe pop? Als geen ander combineren deze twee vrolijke producers uit Limburg sterke popliedjes en catchy melodieën. Het resulteerde in een jaar waarin het duo de ene na de andere radiohit scoorde. En in het najaar presenteerden ze op feestelijke wijze een heel album. De Edison in de categorie ‘Dance’ gaat dit jaar naar Lucas & Steve!
Juryrapport categorie Alternative:
EEFJE DE VISSER – BITTERZOET
In tien jaar en vier albums groeide Eefje de Visser uit tot een indrukwekkende artiest. Begonnen als kandidaat bij de Grote Prijs in de categorie singer/songwriter, combineert ze nu elektronica en traditionele instrumenten in subtiele melodieën. Ze is een experimentele en tegelijk toegankelijke zangeres, die een groot publiek voor zich won.
Eefje de Visser onderzoekt allerlei muzikale genres en stijlen. Ze is een popzangeres maar dook ook op bij het ADE-festival, in haar eentje met een batterij synthesizers om elektronische versies van haar liedjes te spelen.
Zo houwt ze haar eigen pad uit. Enerzijds op weg naar de muzikale graal van avontuur en experiment, en uitnodigende liedjes anderzijds. Voor Eefje de Visser staan de elementen van haar muzikale stijlen steeds weer ter discussie.
Moet een artiest ingetogen achter de microfoon staan met alleen nu en dan een gitaar in de hand? Nee, je kunt ook bewegen, bedacht ze. Je kunt zelfs choreografieën uitvoeren met achtergrondzangeressen. Het zou een van de verrassingen blijken van De Visser’s recente liveoptredens. Op Noorderslag en op de film die ze opnam ter vervanging van de in 2020 geannuleerde optredens, zagen we armen en ellebogen in strakke synchrone bewegingen. Niet steeds, maar juist bij verrassing.
Op de grens, op het kruispunt, of het snijvlak van stijlen - hoe je het ook noemt, De Visser is er geweest. In haar zoektocht naar autonomie en muzikale oorspronkelijkheid laat ze geen optie onbenut. Dat leverde vier mooie albums op, met Bitterzoet (2020) als voorlopig hoogtepunt. Eefje de Visser wil een groot publiek bereiken én is compromisloos. Het is een gouden combinatie en daarom gaat de Edison in de categorie ‘Alternative’ dit jaar naar Eefje de Visser.
Juryrapport categorie Hollands:
SOPHIE STRAAT – ’T IS NIET MIJN SCHULD
Op de kunstacademie in Den Haag gaat het afstudeerproject van Sophie Schwartz over de gentrificatie van haar geboortestad Amsterdam. Onder de naam Sophie Straat verschijnt een eerste lied, ‘Groen Amsterdam’, waarna Sophie samen met producer en muzikant Wieger Hoogendorp het album ’T is niet mijn schuld opneemt in slechts twee maanden.
Haar grote voorbeeld is Mary Servaes (Zangeres Zonder Naam) en de oorsprong van de protestliedjes in de jaren ‘60. De smartlap lijkt geen gangbare vorm, maar Nederland heeft een traditie op dit gebied. Volksartiesten als Johnny Hoes, Cowboy Gerard en de Zangeres Zonder Naam waren vernieuwend door het op te nemen voor minderheden.
De pure smartlappen, gezongen met een dik aangezet Amsterdams accent, zijn doorspekt met humor, maar hebben ook een serieuze boodschap. De jury prijst de actualiteit en urgentie.
De songs gaan o.a. over woningnood, racisme en seksisme. Door muziek luisteren mensen beter naar een boodschap en protest. Daarnaast maakt door dit album een nieuwe generatie kennis met de traditionele smartlap, onderdeel van de Nederlandse cultuur.
Sophie Straat is een act maar zeker geen parodie en is daarom het begin van een hopelijk lange carrière die min of meer plotseling en zonder enige muzikale ervaring is begonnen.
De Edison Pop in de categorie ‘Hollands’ komt wellicht als een verrassing maar is voor dit album zeker op zijn plaats.
Juryrapport categorie Nederlandstalig:
ROB DE NIJS – ’T IS MOOI GEWEEST
Het laatste album van Rob de Nijs. Na een muzikale loopbaan van 57 jaar is dit album zijn muzikale afscheid. Echte afscheidsalbums zijn schaars. Vaak is het slotakkoord onbedoeld en dan het einde van een oeuvre.
En hoewel de omstandigheden droevig zijn is het Rob de Nijs gegund om ijn lange, succesvolle loopbaan op een waardige manier af te sluiten.
Rob de Nijs is een Nederlands muziek icoon. Een vakman met een enorme gedrevenheid, compromisloos en professioneel. Meerdere generaties groeiden op met zijn hits en albums. De Nijs was al een ster vóór The Beatles wereldwijd doorbraken.
Hij begon als idool, maar met de jaren gleed het uiterlijk vertoon van hem af en bleef de muziek. Op dit album wint zijn stem aan zeggingskracht en klinkt het intens, doorleefd en nog altijd zeer goed.
De teksten zijn als altijd persoonlijk en zorgen voor een extra emotionele lading, soms gaan de verhalen in zijn songs over zijn gezondheid. Met teksten van Belinda Meuldijk, Han Kooreneef, Daniël Lohues, Paskal Jakobsen en de muzikale supervisie van Frank Jansen raken deze songs de luisteraar meer dan ooit.
Nummers over het leven, de liefde en vooral de tijdelijkheid van alles. Op dit album is Rob de Nijs bevrijd van alle druk en maakt hij een prachtige zwanenzang. De Edison Pop in de categorie ‘Nederlandstalig’ hoort volgens de unanieme jury absoluut bij dit afscheid.
Juryrapport categorie Videoclip:
AKWASI – EXTASE
REGISSEUR: FLORIAN JOAHN
Ruim voor de dood van George Floyd en de daaropvolgende anti-racisme-protesten, maakte Akwasi samen met regisseur Florian Joahn de indringende videoclip voor ‘Extase’, die xenofobie en een racistisch klassensysteem bestrijdt.‘Extase’ is een oogstrelend en krachtig document van deze tijd, waarin de beelden de sterke inhoudelijke boodschap onderstrepen.
Ondersteund door de subliemeart direction en styling van Jeanpaul Paula, besteedt ‘Extase’ op een geraffineerde manier aandacht aan verschillende thema's rondom ras. Onder andere de vluchtelingenproblematiek, de ’Zwarte Pieten’-discussie en het ongelijke rechtssysteem komen voorbij. Akwasi vertelde: “Het is geen videoclip voor een miljoenenpubliek, mensen willen niet altijd de waarheid zien. Ik heb liever dat ik minder mensen bereik, maar dat het bij hen wel echt iets doet; dat dit gaat leven.” Met het honoreren van de Edison voor beste ‘Videoclip’ voor ‘Extase’ wil de jury de boodschap van de makers onderstrepen: “ga met elkaar in gesprek en luister naar elkaar, óók over moeilijke onderwerpen; het is nu tijd voor de volgende fase”.
Juryrapport categorie Song:
DI-RECT – SOLDIER ON
Bij sommige liedjes weet je dírect: dit wordt een klassieker. Dit nummer is er zo één. Een track die niet gaat vervelen, waarvan je weet dat je kinderen het later ook gaan kennen en mee zullen zingen. Je weet dat de radio het blijft draaien tot het tot de klassiekers behoort. Hier zijn we nog lang niet van af en dat is terecht. Dit is een track die elke keer opnieuw kippenvel geeft en de tijd voor 3 minuten en 49 seconden even stil laat staan. Het nummer is een eerbetoon aan iedereen die op durft te vallen in een door angst gedreven wereld. De song verscheen in het voorjaar en groeide onbedoeld uit tot de nationale soundtrack van de coronacrisis. “Doorzetten en jezelf blijven!” dát is een boodschap die bij iedereen recht in het hart aankomt. Voor deze zanger werkt het helend om dit nummer te zingen, en dat is precies wat het ook bij de mensen doet. Het heelt, een pleister op een moeilijk jaar. De jury was unaniem dat de Edison in de categorie ‘Song’ dit jaar is voor ‘Soldier On’!
Juryrapport categorie Album:
EEFJE DE VISSER – BITTERZOET
Eefje de Visser was de ster van 2020. Daarom krijgt zij de Edison in misschien wel de belangrijkste categorie: die voor ‘Album’.
Want nog altijd is het album het waardevolste expressiemiddel van de artiest. Een album is een afgewogen werkstuk waarin alle emoties en kwaliteiten van de zanger aan bod komen. Dat gold zeker in 2020, toen optredens onmogelijk bleken. De artiest bereikte haar aanhang middels een opname; niet door een liveoptreden. Het levensteken dat Eefje de Visser ons op de drempel van de eerste lockdown aanreikte, was Bitterzoet, en het zou vele harten raken.
De Visser zou de jaarlijsten voor ‘Beste Album van het Jaar’ aanvoeren, en kreeg uitsluitend prachtige recensies voor Bitterzoet. Op dit, haar vierde album, creëerde ze een indrukwekkend eigen universum van klank en taal.Ze nodigt de luisteraar uit in haar elektronische cocon, tussen romige synthesizerwolken en haar omfloerste zangstem. De liedjes zijn niet altijd lieflijk, in sommige sluimert een muzikale dreiging. In ‘Kom Op’ en ‘Stilstand’rollen elektronische dance-beats binnen, om vervolgens weer weg te sterven.
De geheimzinnige teksten gaan over liefde en dansen, over drinken en verdrinken. In de onderwerpkeuze zijn nauwelijks beperkingen. De Visser zingt zowel teder als grappig en absurdistisch (“Je springt eindelijk uit mijn vel”).
Ook in het buitenland is belangstelling voor Eefje de Visser. Nederlandse teksten hoeven geen barrière te zijn, als de teksten maar ‘muzikaal’ zijn. Als de klank van de woorden vervoering biedt, hoeven liedjes niet woordelijk begrepen te worden. De Visser spiegelt zich daarin aan de Spaanstalig zingende Rosalía en aan de Franse Christine and The Queens. Voor Eefje de Visser zijn er geen beperkingen meer.
